Ukryta treść w malowidłach jaskiniowych Europy odczytana przez amatorskiego pioniera!

Przez dziesięciolecia badacze podejrzewali, że wydawałoby się losowe kropki i kreski na malowidłach jaskiniowych w całej Europie skrywają ukrytą treść, jednak dotąd nie byli w stanie ich odczytać. Dzięki pracy amatorskiego pioniera okazuje się, że mogły one służyć do śledzenia okresów rozrodczych dzikich zwierząt, takich jak bydło, konie czy mamuty.

Powyższe odkrycie nie tylko dowodzi, że ludzie ze starszej epoki kamienia byli świadomi przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, ale także tego, że opracowali formę protopisma. Tym samym przesuwa to datę najwcześniejszego znanego protopisma o 14 000 lat, co oznacza, że stało się to co najmniej 20 000 lat temu! Pismo nie było zatem nagłym wynalazkiem potrzebnym do zarządzania i biurokratyzowania zaawansowanych społeczeństw, ale raczej czymś „głęboko zakorzenionym w ludzkim zachowaniu“.

Ben Bacon, entuzjasta archeologii, który dokonał tego odkrycia, przez lata studiował kropki i charakterystyczne symbole „Y” na słynnych malowidłach jaskiniowych, takich jak Lascaux, Chauvet czy Altamirze, ale także w ponad 400 innych miejscach. Kiedy w końcu podejrzewał, że ma odpowiedź, Bacon poprosił o pomoc kilku naukowców, którzy potwierdzili i zweryfikowali jego odkrycia.

Aby złamać kod, Bacon najpierw zwrócił się o pomoc do Tony’ego Freetha, honorowego profesora Uniwersytetu w Londynie, który wcześniej prowadził badania nad odczytaniem funkcji starożytnego greckiego mechanizmu z Antykithery.

„Kalendarze księżycowe są trudne do zrozumienia, ponieważ w ciągu roku jest nieco poniżej dwunastu i pół miesięcy księżycowych, zatem nie wpasowują się one idealnie w nasz kalendarz. W związku z tym nasz współczesny kalendarz utracił wszelkie związki z miesiącami księżycowymi” – wyjaśnia portalowi Telegraph prof. Freeth. „Starożytni Grecy używali prymitywnych reguł interkalacji, aby pogodzić rok księżycowy i słoneczny, co widoczne jest właśnie w Antykitherze”.

Mężczyźni zrekonstruowali kalendarz jaskiniowy w oparciu o meteorologię i inne informacje, którymi dysponowali paleolityczni ludzie, co następnie pomogło wyjaśnić uniwersalność symboli. Do tego doszły analizy cykli rozrodczych współczesnych odpowiedników zwierząt przedstawianych na malowidłach.

Poprzez skonfrontowanie tych informacji z malowidłami jaskiniowymi, pan Bacon i jego zespół byli w stanie odczytać ich ukryte znaczenia. Odkryli, że kropki reprezentowały fazy księżyca, a linie reprezentowały czas między pełnią księżyca. Charakterystyczne Y natomiast było używane do oznaczenia początku sezonu rozrodczego.

Odkrycie tego protopisma ma szerokie implikacje dla naszego zrozumienia rozwoju ludzkiej komunikacji i języka. Sugeruje, że potrzeba zapisywania informacji i dzielenia się nimi z innymi jest częścią ludzkiej natury od o wiele bardziej dłuższego czasu niż dotychczas sądzono, a rozwój pisania był naturalnym rozszerzeniem tej potrzeby.

Odkrycie ma także praktyczne implikacje dla archeologii paleolitu. Dostarcza nowego sposobu badania i zrozumienia tych odległych czasowo społeczności, ponieważ pozwala czytać dotychczas nieodczytywalne malowidła jaskiniowe. Może to prowadzić do bogactwa nowych informacji o codziennym życiu, przekonaniach i praktykach tych społeczeństw, a także o ich relacjach z przyrodą.

Odkodowanie malowideł jaskiniowych przez Bena Bacona i współpracujących z nim naukowców jest niesamowicie ważnym osiągnięciem, które będzie miało trwały wpływ na nasze zrozumienie historii ludzkości i rozwoju komunikacji i języka. Jest to także przypomnienie o znaczeniu pracy pasjonatów w rozwijaniu naszej wiedzy i zachęta do kontynuowania poszukiwania ukrytych znaczeń w pozornie losowych znakach pozostawionych przez naszych przodków. Wyniki badań zostały opublikowane w czasopiśmie naukowym Cambridge Archaeological Journal³⁾BACON B., KHATIRI A., PALMER J., FREETH T., PETTITT P., KENTRIDGE R. 2023. An Upper Palaeolithic Proto-writing System and Phenological Calendar, … Więcej.

Źródło: telegraph.co.uk, cambridge.org

Radosław Biel

Redaktor naczelny AŻ | Oficjalna strona

Archeolog, doktor nauk inżynieryjno-technicznych, popularyzator. Pierwsza osoba, z którą powinno się kontaktować w sprawie patronatów i ewentualnej współpracy z „Archeologią Żywą”. Post-doc w Katedrze Antropologii Instytutu Biologii Środowiskowej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół kultury materialnej późnego średniowiecza i wykorzystania nowoczesnych technologii w archeologii. Pasjonat multimediów i gier komputerowych. Prowadzący cyklu cotygodniowych popularnonaukowych webinarów pt. „Kontekst”