Mezolit to okres trwający od około 11 000–7 000 p.n.e. na Bliskim Wschodzie i około 8 000–4 800 p.n.e. na terenach Niżu Środkowoeuropejskiego, stanowiący stopniowe przejście od paleolitu do neolitu i związany z postępującymi przemianami klimatycznymi związanymi z końcem zlodowaceń.
W mezolicie wyróżnia się trzy fazy (okresy) klimatyczne:
– fazę preborealną – stopniowe ocieplenie klimatu po ustąpieniu lodowca, występowanie lasów iglastych,
– fazę borealną – znaczne ocieplenie, duży udział lasów liściastych, wzrost wilgotności, poziomu morza, powstanie jezior, bagien i torfowisk,
– fazę atlantycką – ustabilizowanie klimatu, łagodne zmiany pór roku.
Na ziemiach polskich znaleziska z okresu mezolitu są nieliczne. Wyróżnić można cztery kultury archeologiczne mezolitu na ziemiach polskich: kultura komornicka, kultura janisławicka, kultura kundajska, kultura chojnicko-pieńkowska.
Najważniejszym wyróżnikiem zabytków z tego okresu jest mikrolityzacja czyli tendencja do zmniejszania rozmiarów krzemiennych narzędzi i broni.
Na zębach ludzi, żyjących niemal 9 tys. lat temu na terenie dzisiejszej Polski, naukowcy wykryli ślady próchnicy. Najstarsze oznaki tej bakteryjnej choroby mogły być efektem spożywania owoców i miodu – przypuszczają badający to zjawisko naukowcy z UKSW w Warszawie. Próchnica to dziś choroba bardzo rozpowszechniona. Z analiz opublikowanych w 2015 r. przez międzynarodowy zespół kierowany … Czytaj więcej…
Polskie dokonania archeologiczne w Afryce Północnej, głównie za sprawą Kazimierza Michałowskiego, wiążą się przede wszystkim z Egiptem i Sudanem. Od ponad pięćdziesięciu lat kolejne pokolenia badaczy skutecznie kontynuują jego dzieło, coraz bardziej poszerzając zakres podejmowanej problematyki. Jednym z polskich badaczy, który znacznie przyczynił się do rozwoju polskich badań w Afryce, był Lech Krzyżaniak. Poświęciwszy swe … Czytaj więcej…
