Germanie wytwarzali monety co najmniej 200 lat wcześniej, niż do tej pory sądzili badacze – przekonują naukowcy w filmowym podsumowaniu projektu. Zebrano dowody na początki ich mennictwa w 2. poł. III w. na terenach zachodniej Ukrainy.
Wydział Archeologii UW opublikował materiał wideo, w którym przedstawiono konkluzje, dotyczące międzynarodowego projektu badawczego na temat starożytnego mennictwa1)BOGACKI M., zdjęcia i montaż. Szyfry z przeszłości – IMAGMA. YouTube, opublikowane przez Wydział Archeologii Uniwersytet Warszawski, 17.05.2022, … Więcej.
„Do czasów projektu IMAGMA panowało w nauce powszechne przekonanie, że początki pieniądza germańskiego datowane są na koniec Vi VI w. – czasy osiedlania się społeczności germańskich na obszarach cesarstwa zachodniorzymskiego” – mówi w filmie jeden z koordynatorów przedsięwzięcia, prof. Aleksander Bursche z Wydziału Archeologii UW.
„Nasze ustalenia jednoznacznie udowodniły niesłuszność tego poglądu. Dokonaliśmy przełomowego odkrycia. Korzenie germańskiego pieniądza należy przesunąć do najmniej dwa wieki wstecz, do 2 poł. III i lokować na innych terytoriach – obszarach zachodniej Ukrainy” – wskazał.
Naukowcy zaproponowali też kilka nowych koncepcji m.in. dotyczących rozpowszechnienia konkretnych typów monet. Jedna z nich dotyczy monet wykonanych ze złota. Z analiz grupy badaczy wynika, że wśród złotych monet rzymskich datowanych od I do III w. n.e. znalezionych na obszarach Barbaricum (tym mianem Rzymianie określali ziemie poza swoimi granicami), dominują egzemplarze cesarza Decjusza i jego bezpośrednich poprzedników. Archeolodzy zastanawiali się, co było tego przyczyną.
Jak wynika z opowieści prof. Bursche w filmie, gockie elity w III w. najechały Bałkany i zniszczyły wiele rzymskich prowincjonalnych miast. Czoła próbował im stawić cesarz Decjusz w bitwie pod Abritus, ale poniósł klęskę i zginął na polu walki.
„Skłoniło to nas do wysunięcia śmiałej hipotezy, że w ręce drużyn gockich w bitwie pod Abritus wpadł skarbiec cesarski” – tłumaczy w filmie naukowiec. „A w skarbie było z pewnością sporo monet, również z wizerunkiem tego władcy, co ma wyjaśniać ich rozprzestrzenienie na terenie Barbaricum, bo po bitwie część z wojowników wracała z łupami do swoich macierzy” – konkludują naukowcy.
Ustalono też, że Goci wybijali monety również z pomocą warsztatu mincerskiego, wykradzionego z kolonii rzymskiej, znajdującej się w zachodniej Anatolii.
„Nasza badania wskazują, że wszelkie formy germańskiego mennictwa wykształciły się na obszarach zachodniej Ukrainy. Właśnie tutaj począwszy od połowy III w. goccy mincerze na masową skalę odlewali krążki mennicze i wybijali własnymi stemplami zarówno złote i pozłacane, srebrne i posrebrzane naśladownictwa (rzymskich monet)” – opowiada w filmie archeolog dr Kyrylo Myzgin z UW.
W filmie występuje też kilkoro innych uczestników projektu naukowego, m.in. dr David Wigg-Wolf z DAI (drugi z koordynatorów przedsięwzięcia) czy prof. Barbara Wagner z UW. Z kolei w scenach rekonstruktorskich wystąpili członkowie Masłomęckiego Stowarzyszenia Wioska Gotów.
Zaprezentowane w filmie rezultaty badań to efekty wspólnego, polsko-niemiecko-ukraińskiego projektu IMAGMA finansowanego przez Narodowe Centrum Nauki (NCN) i Deutsche Forschungsgemeinschaft (Niemiecką Wspólnotę Badawczą), który był realizowany na Uniwersytecie Warszawskim i przez Niemiecki Instytut Archeologiczny (DAI). Zdjęcia do filmu wykonał Miron Bogacki.
Źródło: naukawpolsce.pap.pl
