Zuchy z Zielonogórskiego Obwodu Związku Harcerstwa Rzeczpospolitej, podczas zbiórki na terenie kompleksu leśnego w Zielonej Górze-Łężycy, przypadkowo odkryły naczynia ceramiczne, które okazały się zabytkami sprzed ok. 2500 lat.
Odkrycie zostało natychmiast zgłoszone podharcmistrzowi Jarosławowi Zasackiemu, który zawiadomił urząd Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Na miejscu przeprowadzono wizję lokalną, podczas której ustalono, że natrafiono na nieznane dotąd cmentarzysko kurhanowe, należące do społeczności kultury łużyckiej. Naczynia znalezione przez zuchów pochodzą najprawdopodobniej z grobu ciałopalnego zlokalizowanego między kurhanami lub z jednego z mocno zniwelowanych kopców.
Kultura łużycka to jedna z najważniejszych kultur archeologicznych Europy Środkowej, datowana na epokę brązu i wczesną epokę żelaza (ok. 1300–500 p.n.e.). Społeczności te, wchodzące w szerszy krąg kultur pól popielnicowych, zamieszkiwały tereny dzisiejszej Polski, Niemiec, Czech i Słowacji, budując rozległe osady oraz cmentarzyska kurhanowe, które pełniły istotną rolę w ich systemie wierzeń. Charakterystyczne dla tej kultury były liczne groby ciałopalne, w których zmarłych palono, a ich prochy składano w popielnicach o wyrafinowanych formach i zdobieniach.
Przykład zuchów (czyli najmłodszej grupy członkowskiej, dzieci w wieku od 8–11 lat) pokazuje nie tylko jak blisko przeszłości można znaleźć się zupełnie przypadkiem, ale równie jak ważna jest odpowiedzialna reakcja. Młodzi odkrywcy, przerywając prace w momencie odkrycia naczyń, zapobiegli dalszym zniszczeniom grobu i umożliwiły ekspertom przeprowadzenie niezbędnych badań. Zabezpieczenie zabytków to akt patriotyzmu i głęboki wyraz troski o dziedzictwo kulturowe – wartości, które doskonale współgrają z harcerską misją wychowania w duchu odpowiedzialności za wspólne dobro.
Odkrycie w Zielonej Górze wpisuje się w szerszy kontekst podobnych, przypadkowych znalezisk dokonanych przez młodzież w tym regionie. Poprzednie znaleziska, na terenach Mierkowa i Tucholi Żarskiej, zostały uhonorowane przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Wydaje się, że młodzież, wędrując po ścieżkach przeszłości, wkracza na nieodkryte jeszcze karty historii, pokazując, jak ogromny potencjał drzemie w najmłodszym pokoleniu odkrywców. Dorośli mogą tylko brać z nich przykład!
To niecodzienne odkrycie, będące połączeniem przypadku i harcerskiego ducha, przypomina, jak cenne może być każde, nawet najmniejsze, działanie w trosce o naszą wspólną przeszłość. Archeolodzy zapowiadają w przyszłości rozpoczęcie badań weryfikacyjnych nowo odkrytego cmentarzyska.
Źródło: profil Facebook Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków
Archeolog, doktor nauk inżynieryjno-technicznych, popularyzator. Pierwsza osoba, z którą powinno się kontaktować w sprawie patronatów i ewentualnej współpracy z „Archeologią Żywą”. Post-doc w Katedrze Antropologii Instytutu Biologii Środowiskowej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół kultury materialnej późnego średniowiecza i wykorzystania nowoczesnych technologii w archeologii. Pasjonat multimediów i gier komputerowych. Prowadzący cyklu cotygodniowych popularnonaukowych webinarów pt. „Kontekst”
