Khajuraho – seks na ścianach świątyń [18+]

Tylko mały procent z przedstawień zawiera sceny erotyczne, ale to zwykle one przyciągają uwagę większości odwiedzających. Brytyjscy odkrywcy, którzy w pierwszej połowie XIX wieku natknęli się na świątynie zagubione w dżungli Madyah Pradesh, wspomnieli tylko o „dzikiej rozwiązłości”, jaką ich zdaniem ukazywały rzeźby.

Jeśli zamierzacie czytać dalej to przestrzegamy, że część zdjęć jest zdecydowanie NSFW¹⁾z ang. niebezpieczne do przeglądania w pracy.

Większość świątyń wybudowano pomiędzy 950 a 1050 roku za rządów dynastii Ćandelów. Przekazy historyczne mówią o 85 budynkach rozrzuconych na powierzchni 20 km². Ich dekoracje wiążą się ze specyfiką lokalnego hinduizmu i ówczesnych władców popierających skrajne sekty tantryczne. Były między nimi kapalikowie, kaulowie, kalamukhowie, czy zwolennicy kultu Sześćdziesięciu Czterech Jogiń. W skład ich pobożności wchodziły również rytuały orgiastyczne, zwane mithuna, wiążące się z zawieszeniem uznawanych norm moralnych.

• 

• 

Sama świątynia Kandarya Mahadeva zdobiona jest przez 870 płaskorzeźb, więc w sumie cały kompleks zdobiony jest przez paręnaście tysięcy dzieł sztuki. Zdecydowana większość scen rodzajowych opowiada o codziennych czynnościach z życia mieszkańców okolicznych wiosek, miast, dworów i klasztorów. Jedynie 10% przedstawień to sceny seksualne i erotyczne, ale to dzięki nim miejsce zdobyło światową sławę.

Jaki był prawdziwy powód wyrzeźbienia na świątynnych ścianach przedstawień, które w większości dzisiejszego świata nie mają miejsce miejsca w publicznej przestrzeni? Nikt nie jest tak do końca pewny swego, ale obowiązującą teorią jest to, że owe erotyczne parady przedstawiają sceny z zaślubin boga Siwy z Parvati, uosabiającą boską kobiecą moc (shakti). Są one niczym innym jak tantryczną manifastacją potęgi i znaczenia seksu w kreacji, nie tylko ludzkiej, ale i kosmicznej – twórcza siła boskości miała bowiem charakter seksualny.

W obrzędach seksualnych tantrycznego buddyzmu anulowano wszelkie rodzaje tabu. Dozwolone było nawet kazirodztwo, gdyż to, co było grzechem dla człowieka pogrążonego w niewiedzy, stawało się cnotą dla wtajemniczonego. Podczas tantrycznych sabatów pito alkohol, spożywano mięso, zabijano zwierzęta, a czasem nawet istoty ludzkie – dozwolone były wszelkie występki, jakie tylko można sobie było wyobrazić. Wszystko to jednak odbywało się pod ścisłą kontrolą i dostępne było tylko dla ludzi wtajemniczonych w święte obrzędy. Podobnie jak tantryści bengalscy w późniejszych czasach, wyzanawcy wadzrajany mogli być w codziennym życiu zupełnie normalnymi ludźmi, okresowa rozpusta sakralna stanowiła jakby katharsis dla ich złych skłonności psychologicznych i mogła im rzeczywiście pomagać w prowadzeniu godziwego w ich pojęciu życia

Arthur Basham, 1964 , „Indie: Od początków dziejów do podboju muzułmańskiego”

• 

• 

• 

• 

Tak jak wspomnieliśmy na naszym Facebooku – jeśli tylko w przyszłości pojawi się druga część numeru AŻ pt. „Przyjaźń, Miłość, Seks” postaramy się znaleźć jakiegoś autora, który stworzy dłuższy artykuł na temat tego wyjątkowego zabytku UNESCO.