Cztery groby sprzed ok. 1,4 tys. lat, zawierające spalone szczątki ludzkie, odkryli archeolodzy w czasie wykopalisk w Wólce Prusinowskiej. Wewnątrz znaleziono m.in. naczynia ceramiczne, fibulę i kilkanaście paciorków wykonanych z brązu.
Cztery groby sprzed ok. 1,4 tys. lat, zawierające spalone szczątki ludzkie, odkryli archeolodzy w czasie wykopalisk w Wólce Prusinowskiej. Wewnątrz znaleziono m.in. naczynia ceramiczne i kilkanaście paciorków wykonanych z brązu – poinformowali odkrywcy. Cmentarzysko znane jest archeologom od dawna. Badali je pruscy naukowcy już na przełomie XIX i XX w. Odkopali wówczas blisko 200 grobów.
Zdaniem archeologów nekropola funkcjonowała od poł. VI i w VII wieku (fot. M Radzikowska) Fragmenty ceramicznego pucharka, na którym widać ślady ognia, co świadczy o tym, że towarzyszył zmarłej osobie w czasie spalania ciała (fot. M Radzikowska) Brązowa zapinka in situ (fot. M Radzikowska)
„Jednak mimo szeroko zakrojonych badań nie udało im się ustalić, jak duże było cmentarzysko” – opowiada PAP archeolog Iwona Lewoc, która kieruje badaniami wspólnie z Kamilem Niemczakiem.
Tegoroczne wykopaliska nadal trwają. Do tej pory udało się archeologom przebadać cztery groby. Wszystkich zmarłych, przed złożeniem w ziemi spopielono. Jednak w ocenie badaczy ich kości zachowały się dość dobrze, bo temperatura stosu pogrzebowego nie była zbyt wysoka. Teraz naukowcy liczą na to, że analizy antropologiczne przyniosą więcej informacji o zmarłych. Po spaleniu ich szczątki wsypano bezpośrednio do dołów w ziemi.
Dwóch zmarłych pochowano wraz z różnymi przedmiotami. W jednym z grobów znaleziono fragmenty ceramicznego pucharka, na którym widać ślady ognia, co świadczy o tym, że towarzyszył zmarłej osobie w czasie spalania ciała.
W drugim grobie znajdowała się m.in. zapinka i kilkanaście paciorków ze spiralnie skręconego drutu. Wykonano je z brązu. Oprócz tego archeolodzy natknęli się na kilkadziesiąt drobnych fragmentów stopionego brązu. „Są to zapewne pozostałości po ozdobach” – uważa Lewoc. Dwa pozostałe pochówki zawierały jedynie przepalone kości ludzkie.
Zdaniem archeologów nekropola funkcjonowała od poł. VI i w VII wieku. Wówczas na tym terenie – w przeciwieństwie do pozostałych terenów obecnej Polski, które zajmowali Słowianie – mieszkali potomkowie ludności bałtyjskiej. Ich obecnymi przedstawicielami są Litwini i Łotysze (a do średniowiecza byli nimi także Prusowie). Byli znani Rzymianom – ich obecność została odnotowana w źródłach pisanych głównie z tego względu, że pośredniczyli w handlu drogocennego bursztynu do Italii.
Więcej na temat badań prowadzonych w ramach projektu Terra Desolata znajdziecie na ich stronie, a także w numerze Archeologii Żywej 4 (74) 2019.
Wykrywacze metali są cennym uzupełnieniem tradycyjnych metod archeologicznych (fot. M Radzikowska) Tegoroczne wykopaliska nadal trwają. Do tej pory udało się archeologom przebadać cztery groby (fot. M Radzikowska) Dokumentacja rysunkowa w trakcie (fot. M Radzikowska) Eksploracja grobu bezpopielnicowego (fot. M Radzikowska)
Źródło: naukawpolsce.pap.pl
Dziennikarz naukowy w Polskiej Agencji Prasowej (PAP) i portalu PAP - Nauka w Polsce. Ukończył archeologię i PR na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Autor książki „Wielka Piramida. Tajemnice cudu starożytności" (Wydawnictwo Poznańskie 2023).
