Szubienice i skazańcy – webinar KONTEKST

W krajobrazie przed rewolucją przemysłową szubienice były równie powszechnym widokiem co młyny wodne lub wiatraki. Lokowano je zazwyczaj na wzniesieniach lub przy ich braku – przy ważnych szlakach używanych przez podróżnych i mieszkańców.

Ponieważ postać kata była zawsze pożywką wielu opowieści, to i same miejsca straceń doczekały się licznych legend, które nie zawsze pokrywają się z tym co odnajdujemy w ziemi, czy znamy ze źródeł historycznych. Szubienice ostatecznie podzieliły los młynów wodnych i wiatraków, lecz je rozbierano w sposób zorganizowany i najczęściej bardzo skrupulatnie.

Jednak publiczna egzekucja, spektakl w ciągu którego życie tracił skazaniec, pozostawiała po sobie czytelny ślad – jego ciało. Oficjalnie nie karano dwa razy za to samo przestępstwo. Jednak w ciągu stuleci wykształcił się zwyczaj, według którego szczątki powieszonego, lub ściętego, zostawały na miejscu gdzie stracił życie/

Co działo się z nimi później? Na co natrafia się w trakcie badań dawnych miejsc straceń? Kiedy w ogóle zaczęto stawiać pierwsze szubienice i dlaczego wyszły z użycia?

Na te i inne pytania w najbliższy czwartek o godz. 20:00 w trakcie kolejnego spotkania z cyklu KONTEKST, odpowiedzą goście, którzy już od dłuższego czasu nie tylko badają znane nauce szubienice, ale starają się wciąż odkrywać nowe!

A będą z nami”

• dr Daniel Wojtucki – historyk, pracownik Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego, kierownik projektu „Tam, gdzie zwierzęta równe były ludziom. Dawne miejsca straceń na Śląsku w ujęciu interdyscyplinarnym” (2016/22/E/HS3/00373) realizowanego w ramach konkursu SONATA-BIS finansowanego z środków Narodowego Centrum Nauki,
• dr Natalia Mucha – antropolog z Katedry Fizjologii Roślin i Biotechnologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, w ramach projektu odpowiadająca za analizy odkrywanych ludzkich szczątków oraz starającą się przy okazji wytłumaczyć humanistom, że coś takiego jak dolna szczęka nie istnieje,
• oraz Bartosz Świątkowski – znany już widzom KONTEKSTU archeolog, asystent w Instytucie Archeologii i Etnologii Uniwersytetu Gdańskiego, jego zainteresowania badawcze związane są z przemianami w ceramice oraz uzbrojeniu w rejonie Morza Bałtyckiego w okresie od III do X w, stypendysta w projekcie „Tam, gdzie zwierzęta równe były ludziom (…)”

Reprezentują oni większy zespół, który niestrudzenie działa w kierunku rozwoju naszej wiedzy na temat dawnych miejsc straceń już od ładnych paru lat. Ostatnio gdy zapowiedzieliśmy, że w KONTEKŚCIE opowiadać będziemy o kościach zjawiliście się tak tłumnie, że zaczęliśmy się martwić w trakcie czy Facebook da radę nas wszystkich pomieścić. Czyżby szykowała się powtórka?

Więcej o Kontekście – jedynym takim webinarze o archeologii, historii i poszukiwaniach